1975 mezunlarını ben; senfoni eşliğindeki bir gökkuşağına benzetirim. Birbirine çok yakışan...
Rengarenk ve farklı tınılarla bezenmiş...
18.03.2007 tarihinde senfonimiz bozuldu... gökkuşağımızın eski albenisi yok oluverdi...Sevgili
"yumurta"mızı kaybediverdik. .. Sevgili kardeşimiz 631 Celal Öğretmengil'i.. .
3.10.1957'de doğan, yaşamında henüz 50 yılı bile tamamlayamamış Celalimiz elimizden kayıverdi.
Yaşam savaşında çalakılıç vuruşurken herşeyi fazlasıyla düşünen ama canının merkezi kalbinin işaret
veren kapakçığını hep geri plana atan...Hiç yorulmayacakmış gibi koşan...Hep yetişeceği ve yetiştireceği birşeyler olan...
Celalimiz TAC'li akrabalarla çepeçevreydi; ablasının eşi Seha Sadıklar (TAC '66), yiğeni Kerem Sadıklar
(TAC '90) ve diğer yiğeni Senem Sadıklar (TAC '92). Oğlu Sevgili Yiğit de, eğer İstanbul'da oturmuyor olsalardı,
sanırım ÜAL '05 yerine TAC '05 olacaktı.
Celal deyince; yaptığı işlerde "kalite", giyimde "kalite", yemesinde ve içmesinde "kalite" ile bir "kalite" adamı
aklıma gelir. Her şeyin en iyi ve en kalitesini bilirdi sevgili kardeşim...
Biz gerçekten bir kukla sahnesindeyiz:
Kuklacı Felek Usta, kuklalar da biz.
Oyuna çıkıyoruz birer, ikişer;
Bitti mi oyun, sandıktayız hepimiz.
[Ömer Hayyam]
Yeryüzü güzel bir rengini, güzel bir sesini velhasılı güzel bir soluğunu yitirdi. Mekanı Cennet olsun.
Tanrı sevgili eşi Ayşe ve sevgili oğlu Yiğit olmak üzere bütün sevenlerine sabır versin.
Sevgilerimle,
Kubilay Keçelioğlu - TAC '75